Dag 24. Rossija - Aankomst in Irkoetsk

Wat is het toch een gave belevenis, die Trans Siberie Spoorlijn. Zaterdagavond 20.30 Mongoolse locale tijd stappen we in onze cabine. We delen de 4 persoons cabine met de Franse Sophie en de Zwitserse Monika. Gedurende de reis praat iedereen met iedereen over reizen, het thuisland, politiek, enz. In de cabines naast ons ligt een peloton Mongoolse reddingwerkers die op weg zijn naar een training. Al snel zit ik in een van hun coupés en krijg ik van de commandant de onvermijdelijke wodka aangeboden. Vooruit dan maar. Ze kunnen het prima met Tim vinden. Er worden allemaal selfies gemaakt.

In de trein is geen wasgelegenheid, en dat terwijl we twee nachten slapen. Misschien dat je denkt: hoe doe je dat nou met omkleden enzo met twee dames in zo'n kleine ruimte? Nou, da's heel simpel, vrijwel niemand kleed zich om in de trein. Geen pyjama aan, maar gewoon met je kleren aan in bed. En als de treinreis 3 dagen duurt, heb je drie dagen dezelfde onderbroek aan. Zo simpel is het. Douchen doe je in het hotel. Na een paar dagen treinen hangt er wel een beetje vettige lucht in de wagon. Overigens verstrekt de conducteur schoon beddengoed bij aanvang van de reis.

In elke wagon is er een houtgestookte ketel (de samovar) voor heet water om thee of soep te makend.

Erg efficiënt is de treinreis niet. Reken maar uit: we hebben totaal 34 uur over de reis gedaan. De overbrugde afstand is circa 1.100 kilometer. Dat is gemiddeld 32 km/h. Met de scooter gaat het sneller. Een van de belangrijke vertragers is de wachttijd bij Soechebator op de Mongoolse en daarna de Russische douane. Vooral die laatste, die kan er wat van. Nog nooit heeft iemand mijn paspoort zo grondig bestudeerd. Ook stak een hond nog even z'n neus in onze cabine. Bij elkaar hebben we bijna 8 uur in de brandende zon stilgestaan. En allemaal volgens planning.

Vanochtend zijn we uitgestapt in de Russische stad Irkoetsk, een stad zo groot als Rotterdam. Vandaag hebben we de stad verkent. Morgen meer daar over. Maar alvast dit: de mensen hier zien er uit zoals Russen er uit horen te zien. Vierkante blonde koppen en veel vrouwen hebben het postuur van een bulldozer. Waren de Chinezen en Mongolen goedlachs, hier wordt niet gelachen. We liepen vanmiddag in de drukke winkelstraat Karl Marx Ulitse, zegt Tim: 'wat is het stil hier, er lopen veel mensen, maar ze praten niet als ze door deze "Kalverstraat" lopen en winkelen'. Eigenaardig.